Son zamanlarda çevremdeki insanların mükemmeli aradığını farkediyorum. Kimsenin ulaşamayacağı mükemmelliği arama, ya da mükemmel olma çabasını anlayamıyorum açıkçası. İnsanlar elde etmek istediklerini var olmayan şeylerden seçip, onlara ulaşmak için boşuna çaba sarfediyorlar. Bahsettiğim şey iş ya da öğrencilik hayatıyla ilgili değil. Ulaşılması çok zor yerlere ulaşılabilir fakat olmayan bir şeye ulaşmak ne kadar mümkün olabilir ki? İnsanları mükemmelliğe yakınlığıyla değerlendirip ona göre davranamazsınız. Ya da yaptığınız her (hatta hiçbir) işte ortaya çıkardığınız ürünün mükemmel olmasını bekleyemezsiniz. Mükemmeli aramak, beş yapraklı yonca aramak gibidir. Belki dünyada bulunabilir ama onun da genetiğinde sorun olduğundan emin olabilirsiniz. Bu da mükemmelliği ortadan kaldırır, ki bu durumda yine başladığımız yere döneriz.
Ben yazılarımın, yazılarımda belirttiğim fikirlerin mükemmel olduğunu savunmuyorum örneğin. Mükemmele ulaşmak için de uğraşmıyorum. Belki daha iyiye gidiyorum, belki onu bile beceremiyorum, bilmiyorum açıkçası. Çevremdeki insanları da mükemmele yakın oldukları için seviyor değilim. Hatalı, sorunlu olduklarını ima etmiyorum. Sadece oldukları gibi seviyorum. Çünkü o insanlar, benim için, oldukları gibi değerliler.
Şansımızı, imkanları, insanları zorluyor; onlardan mükemmel olmalarını ya da bize mükemmeli getirmelerini bekliyoruz. Bunu ne amaçla yaptığımız konusundaysa hiçbir fikrim yok.
Belki de hayatı fazla sorguluyoruz.
Ya da ben şu anda biraz fazla sorguladım, bilemiyorum...
