-Kime diyorum?!
O an fark ettim, onun konuşmasına değil de halının desenlerine odaklanmış olduğumu.
+Efendim?
-Boşver! Ha sana anlatmışım, ha duvara. Bir şey fark etmiyor en nihayetinde.
Etmiyor hakikaten. Tartıştığımız konu o kadar anlamsız ki, şu an telefonda konuşuyor olsak, senin her dediğine "He." derken, halının çizgilerine basmak suretiyle evin ortasında bir dikdörtgen çizip duruyor olurdum herhalde.
-Ben gidiyorum!
Hâlâ başka şeyler düşündüğüm için kendime kızmalı mıyım acaba? Anlamsız bir sebepten doğan anlamsız bir tartışmanın içinde bırakıldım ve bu tartışmaya bir anlam veremediğim için terk ediliyorum. Halının desenleri üzerine düşünmenin doğurduğu sonuca bak.
+Dur.
-Ne?
+Ne bileyim, sen gidiyorum deyince refleks olarak şey ettim. Neyse git sen, boşver. Ha seni dinlemişim, ha halıyı incelemişim. Bir şey fark etmiyor en nihayetinde.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder